Velen kennen Bart Chabot. Als schrijver, als biograaf van Herman Brood of van tv. Maar wie kent Bart Chabot echt? Wie gaat er achter hem schuil? Pas wanneer hij in 2018 voor de zoveelste keer in het ziekenhuis belandt en de dood in de ogen kijkt, stelt hij zichzelf, na lang uitstel, deze vraag. Hij graaft naar zijn Haagse wortels en doorwroet zijn jeugd. Op nietsontziende en aangrijpende wijze doet hij vanuit zijn ziekenhuisbed verslag van een rijk doch getroebleerd leven. Mijn vaders hand is een indringende en zeer persoonlijke roman, nuchter en met humor geschreven.

Gekocht in een tweede-hands boekwinkel.

"Die leefregels waren makkelijk vol te houden. Zodra je de voordeur achter je dichttrok, moest je onzichtbaar worden en je sporen zo veel als kon uitwissen. Ook al wist je je omringd door nog zoveel dierbaren, je reisde alleen en droeg je eigen koffer."

Goedbeschouwd een triest verhaal, maar wel ironisch, cynisch en met humor geschreven. Het las vlot weg, in twee dagen uitgelezen. Met dit boek wilde Bart Chabot terugkeren tot de literaire club, maar daarvoor is het boek wel wat simpel.

Gereserveerd voor smitjes.

In de brievenbus van smitjes.
Veel plezier met dit boek!
Groetjes!

Gisteren terug gekomen van een korte vakantie in Nederland en bij thuiskomst lag dit boek in de brievenbus. Dank je wel