De zitting was in volle gang, maar Lucas stond op en liep de raadkamer uit. Hij stapte in zijn auto en zonder veel nadenken reed hij naar de brug, die brug waar elk jaar gemiddeld veertienenhalf mensen af sprongen.

Het beste wat we hebben is een boek over stoppen met almaar doorgaan en stil blijven staan, over de complexiteit van collectief oud zeer, over hoe ver de schaduwen van het verleden reiken, over afscheid durven nemen, over de schoonheid van echte soorten samen, over wat een mens kan doen in een wereld zoals die van nu.

Deze roman is het eerste deel van een trilogie waarin Griet Op de Beeck een voor haar erg belangrijke thematiek tot op het bot wil proberen uit te spitten. Drie boeken, perfect afzonderlijk te lezen indien gewenst, met drie perspectieven op eenzelfde thema die telkens de ruimte krijgen. Omdat sommige dingen niet simpel te vertellen zijn.

Geruild in minibieb Zuider Markweg, Loerbeek.
Blij mee!!

"Hij vroeg zich af of deze vreemdheid tussen hen nieuw was, of alleen nadrukkelijker in omstandigheden als deze. De tijd kon het niet zijn, ze was wel vaker een periode het land uit, en nadien gleden ze weer in hun routine met het gemak waarmee een sjaal zich om een hals laat gooien."

Griet schrijft echt prachtig! Toch blijven het verhaal en de karakters iets te oppervlakkig vind ik.

Beste vinder van dit boek.
Veel plezier met lezen!
Laat het daarna ergens achter op een leuke plek,
of bewaar het ergens veilig.
*SPREAD THE BOOKLOVE*

Deze zag ik nu staan in een andere minibieb in De Bilt.